جذام یا خوره یا لپروسی (لپر به معنای فلس مانند) یک بیماری مزمن مسری که راه اصلی انتقال آن از طریق ترشحات بینی یا تماس با پوست فرد مبتلا صورت می‌گیرد. این میکروب در درجه حرارت پایین به بقا و رشد خود ادامه می‌دهد به همین دلیل درپوست، سیستم اعصاب محیطی (دست، پا یا چشم) ویروس ظاهر می‌شود. عفونت‌های ناشی از این بیماری در ابتدا نشانه‌ای ندارند و به مدت ۵ تا ۲۰ سال به این صورت باقی می‌مانند. علائم این بیماری ممکن است باعث ناتوانی در حس درد و در نتیجه از دست دادن بخش‌هایی از دست و پا و آسیب‌های مکرر شود.

هنوز قرنطینه جذامیان در کمپ‌های جذامی‌ها در کشورهایی مانند هند، چین و آفریقا انجام می‌شود و در ایران دهکده جذامی بنام بابا باغی در تبریز محل نگهداری بیماران جذامی است. ایران از سال ۱۳۷۶ در تمام استان‌ها و حتی شهرها به حذف جذام رسیده است، ولی باید توجه داشت موضوع حذف با ریشه‌کنی متفاوت است. تعریف علمی حذف بیماری یعنی اینکه میزان شیوع کمتر از یک در ۱۰ هزار باشد، ولی هنوز در ایران سالانه تعداد اندکی بیماری جذام مبتلا می‌شوند و در سال ۱۳۹۶، بیست و نه مورد جدید از ابتلا به این بیماری در کشور تشخیص داده شد.