به گزارش مفدا بهشتی- به همت کانون‌های ادبی دانشگاه و به مناسبت هفته کتاب و کتابخوانی کارگاه "شب‌های پروانه‌ای" با حضور پرشور اهالی ادب و دانشجویان روز یکشنبه 27 آبان ماه، در باغ موزه قصر برگزار گردید.

در ابتدای این مراسم دکتر ناصرپروانی ضمن خوش آمد گویی به حاضرین در ستایش کتاب و اهمیت مطالعه سخنرانی نمود.

وی اظهار داشت: در روزگار پیشرفت‌های چشم‌گیر بشر در عرصه‌های دانش و فرهنگ، کتاب نه تنها اهمیت خود را از دست نداده، بلکه جایگاهش گسترده‌تر و پایدارتر شده است. بی‌گمان آنان که گام‌های بلندی در پیشرفت‌های گوناگون برداشته‌اند، هرگز از کتاب و کتابخوانی بیگانه نبوده‌اند. کتاب‌ها ابزار بازتاب نور و جمال فرهنگ بر دل‌های جهانیان هستند.
پروانی ادامه داد: برای دستیابی به ارزش‌های انسانی و تمدن، باید جایگاه واقعی علم و دانش را در زندگی خود دریابیم. در این صورت، کتاب و مطالعه به ابزارهایی حیاتی برای پیشرفت جامعه تبدیل می‌شوند. نویسندگان و ناشران نیز ناچار به تولید گسترده‌تر کتاب خواهند شد و تحولی عظیم در فرهنگ و فکر جامعه رقم خواهد خورد.

این شاعر با اشاره به اینکه بسیاری از کشورها از جمله ایران، 24 آبان را به عنوان روز جهانی کتاب جشن می‌گیرند، گفت: اهمیت این روز در تأکید بر مطالعه و افزایش دانش در جامعه است. کشورهایی که سرانه مطالعه بیشتری دارند، به دانش بیشتر و پیشرفت‌های قابل‌توجه‌تری نیز دست یافته‌اند. امیدواریم در کشور ما نیز کتاب و کتابخوانی به جایگاه اصلی خود بازگردد.

پروانی در ادامه سخنانش اذعان کرد: اگر می‌خواهی راحت باشی، کمتر بدان؛ و اگر می‌خواهی خوشبخت باشی، بیشتر بخوان. افکار انسان ممکن است تنها با خواندن یک کتاب، دگرگون شود و سرنوشت میلیون‌ها نفر را تغییر دهد. کتاب تنها دوستی است که در هر لحظه تو را همان‌طور که هستی می‌پذیرد. افراد ارزشمند کتابخانه‌های بزرگ دارند، در حالی که اشخاص ضعیف تلویزیون‌های بزرگ. وی با نقل قولی از موریس مترلینگ افزود: اگر مادر نباشد جسم انسان ساخته نمی‌شود، و اگر کتاب نباشد، روح انسان پرورش نمی‌یابد. کتاب، حافظه بشریت است و مجموعه دانش و معارف هزاران ساله را در خود جای داده است.

در ادامه این نشست، پروانی مفاهیم ابتدایی شعر سپید و تفاوت‌های آن با دل‌نوشته و متن ادبی را به دانشجویان آموزش داد. پس از آن دانشجویان به سرایش اشعار خود پرداخته و فضای جلسه با گفتگوهای ادبی و طرح مباحثی پیرامون خودشناسی و تعاملات اجتماعی همراه بود.

این مراسم همچون همیشه با شور و شوق اهالی ادب به پایان رسید و یادآور شد که کتاب و شعر همچنان دروازه‌هایی به سوی دنیای بهتر و انسانی‌تر هستند.